در این که میل به زیبایی در همه ی افراد وجود دارد هیچ شکی نیست و میتوان گفت یکی از ترفندهایی که خانمهای جوان برای زیباتر شدن استفاده میکنند، استفاده از کاشت مژه ی مصنوعی برای دادن جلوه ی بیشتر به چشمانشان است. در سالهای اخیر نیز کاشت مژه در میان زنان بسیار شایع شده است اما اگر این جسم خارجی حاوی میکروب، باکتری و قارچها باشد میتواند افراد را دچار عوارض جدی کند بنابراین به افراد توصیه میشود از چسباندن مژه مصنوعی خودداری کنند یا حداقل از آن کمتر استفاده کنند.
دکتر علیرضا کشتکار جعفری متخصص چشم در گفتوگو با «ایران»، میگوید: به صورت کلی استفاده از نوع مصنوعی مژه توصیه نمیشود. استفاده از مژههای مصنوعی که حاوی میکروب، ویروس و قارچ باشد میتواند افراد را دچار عوارض جدی کند. قرنیه انسان بیشتر از هر عضو دیگری از بدن نسبت به عوامل بیرونی واکنش نشان میدهد و دچار آسیب میشود بنابراین باید بیشتر از هر عضو دیگر در سلامتی آن کوشا باشیم.
او همچنین اضهار میکند: همه آسیبهایی که به چشم افراد وارد میشوند قابل جبران نیستند بنابراین توصیه میشود افراد از مژههای مصنوعی استفاده نکنند یا حداقل کمتر از آن استفاده کنند. وارد شدن اجسام خارجی یا چسبهایی که برای چسباندن مژه مصنوعی استفاده میشود به چشم میتواند افراد را دچار عوارض جدی کند. به صورت کلی اشک چشم، دارای آنزیمهایی است که چشمها را شست و شو میدهد و آلودگیها را از آنها پاک میکند بنابراین نباید با وارد کردن جسمهای خارجی باعث مختل شدن کارکرد این عضو بدن شد.
این متخصص چشم در خاتمه، خاطرنشان میکند: اغلب زنان علاقه دارند برای زیبایی بیشتر چشم هایشان، در میهمانی و مجالس از مژه مصنوعی استفاده کنند اما آنها باید بدانند که چشم یکی از اعضای بسیار حساس بدن است بنابراین باید بیشتر از آنها مراقبت کرد همچنین نباید به خاطر زیبایی بیشتر، باعث تهدید سلامتی چشمها شد. افرادی که دچار ریزش یا کمپشتی مژهها هستند میتوانند این مسأله را با پزشک متخصص پوست و مو خود در میان بگذارند تا پزشک راهکارهایی را برای درمان، به آنها ارائه دهد.
دکتر کشتکار جعفری با تأکید بر اینکه ابتلا به عفونتهای چشمی، تخلیه چشمها یا ایجاد لک روی قرنیه از عوارض استفاده از مژه مصنوعی و ورود جسم خارجی به چشمها هستند، تصریح میکند: استفاده مکرر از مژه مصنوعی، فرصت رشد مژههای طبیعی افراد را کاهش میدهد و حتی میتواند باعث ریزش آنها شود. سیستم بهداشت و درمان نیز اغلب حساسیت زیادی در برخورد با این مسأله ندارد و اگر برخوردی هم با آنها میشود اغلب موردی است، بنابراین افراد باید دقت بیشتری در استفاده از این مواد داشته باشند.
افراد باید از مژه مصنوعی یا لنزهای مصنوعی استفاده شده افراد دیگر خودداری کنند همچنین توصیه میشود استفاده از این اجسام و چسبهای آنها به صورت یکبار مصرف باشد چراکه استفاده مجدد و مکرر از آنها میتواند باعث ایجاد آلودگی، بیماری یا عفونی شدن آنها شود. اگر افراد در هنگام استفاده از این اجسام دچار سوزش، خارش وترشح شدند نیز باید مژه مصنوعی را بهسرعت از چشمهایشان جدا کنند و به یک پزشک متخصص، مراجعه کنند.
غالبا افزایش سن و حافظه رابطه ی معکوس با هم دارند، یعنی هر چه سن افراد بیشتر می شود تسلط بر روی حافظه و قدرت به یادآوری کاهش می یابد. روند این نزول در سن بالای 50 سال بیشتر و سریع تر بوده و برای افرادی که دچار این عارضه می شوند بسیار دردناک است. شکل پیچیده تر و بیمارگونه این عارضه بیماری آلزایمر است که متاسفانه هیچ گونه درمان قطعی تا امروز برای آن پیدا نشده است.
براساس تحقیقاتی که توسط دانشمندان صورت گرفته، نوشیدن روزانه یک لیوان آب انگور به تقویت حافظه در افراد مسن کمک شایانی می کند و صد البته پیروی از این دستور غذایی در اشخاص با سنین پایین تر نیز کمک به پیشگیری از تضعیف قوای حافظه شخص می کند.
علاوه بر این فلاوونوئید موجود در انگور سطح کلسترول خوب بدن را بالا برده و از انسداد شریان ها جلوگیری کرده و باعث حفظ سلامت قلب می شود.
جز تقویت حافظه آب انگور اختلالات خونی را درمان می کند و مانند آب انار یک پاک کننده خون فوق العاده قوی ست و سموم مضر را از بدن انسان بیرون می برد. پس برای نوشیدن یک لیوان آب انگور تازه لحظه ای کوتاهی نکنید.
آمفی تئاتر بزرگ روم باستان، کولوسئوم در امپراطوری روم بزرگ از وسیع ترین تماشاخانه ها به شمار می رفته است. این آمفی تئاتر دارای 80 در ورودی ست و شمار صندلی های آمفی تئاتر کولوسئوم به پنجاه هزار عدد می رسد.
تیتوس فرمانروا در سال 80 پس از میلاد حضرت مسیح این آمفی تئاتر را بنا کرد، که سرانجام مراحل ساخت آن توسط دومیتیان برادر تیتوس به پایان رسید.
کولوسئوم روم مابین تپه های اسکوئیلین و کائیلین بنا شده است. آن چه در این آمفی تئاتر خونین به نمایش درمی آمده جدال بر سر مرگ و زندگی بوده، نبرد وحشیانه و مرگبار میان گلادیاتورها که از تفریحات اصلی امپراطوران رومی به شمار می رفته است. در صحن نمایش این آمفی تئاتر بزرگ جلوی چشمان هزاران تماشاگر رومی برده های نگون بخت طعمه ی حیوانات درنده وحشی همچون شیرهای خشمگین و گرسنه می شدند. غم انگیز است که صدای تشویق و هلهله ی مردم تماشاچی از نگاه کردن به این صحنه های دردناک و رقت انگیز بلند می شد.