اما اگر به سمت شهر اصفهان می روید، از آش های خوشمزه ی این شهر تاریخی غافل نشوید. به طور کلی سفر به اصفهان یک سفر داخلی فوق العاده خواهد بود که اگر هتل محل اقامت خود را از میان هتلهای پنج ستاره اصفهان انتخاب کنید، از ماندن در این شهر سیر نخواهید شد.
وقتی به سراغ آشکده های اصفهان بروید، و یک بار طعم واقعی آش های خوشمزه ی این شهر را بچشید، دیگر به هیچ وجه از نصف جهان دل نخواهید کند.
اما در اینجا قصد داریم به معرفی معروف ترین آش های مخصوص اصفهان بپردازیم، شاید بتوانید در منزل خودتان یکی از این آش ها را پخته و طعم خوبش را امتحان کنید. البته هرگز هیچ یک به پای آشی که خود اصفهانی ها می پزند نخواهد رسید.
آش شله قلمکار
آش شله قلمکار که در بیشتر شهرهای کشور طبخ شده و همه جا طرفدار دارد، در واقع یک آش اصیل اصفهانی ست. این آش از نخود، ماش، برنج، سبزی تره، گوشت و ادویه و پیاز درست می شود. آش شله قلمکار را بیشتر در فصل سرما تهیه کرده و یک غذای بسیار مقوی به شمار می رود.
آش شوربای سبزی
آش شوربای سبزی از گوشت چرخ کرده، پیاز، ادویه، لپه، ماش، برنج، شلغم و سبزی مخصوص تهیه می شود. در پخت این آش گوشت چرخ کرده را با پیاز و ادویه ورز داده و سپس به صورت کوفته های کوچک درمی آورند. چاشنی آش شوربای سبزی لیمو ترش تازه می باشد.
آش جو
آش جو از آش های بسیار مقوی اصفهانی به شمار می رود که مانند آش شله قلمکار در بیشتر شهرهای کشور طبخ شده و به خصوص سر سفره های افطار به چشم می خورد. طرز تهیه ی این آش هم بسیار ساده است؛ کافی است حبوبات را که شامل نخود، عدس، لوبیا سفید و جو است را از شب قبل خیس کنید و بپزید. بعد به آن سبزی آش و پیاز داغ و کشک اضافه کنید.
آش ماست
آَش ماست اصفهانی ها از ترکیب ماست، برنج، لپه، پیاز و سیر، سبزی آش و گوشت چرخکرده تهیه می شود. به این صورت که پیاز را تفت می دهند و به آن لپه های خیس شده و آب را اضافه می کنند و روی حرارت می گذارند تا لپه ها بپزد. برنج را جدا می پزند و به آن سیر و لپه های پخته شده و سبزی را می افزایند. در آخر هم کوفته های کوچکی درست و سرخ می کنند و آن را درون آش می ریزند. در نهایت بعد از پخته شدن کامل آش آن را از روی گاز بر می دارند و به آن ماست اضافه می کنند.
آش سماق
در این آش از سماق خشک استفاده می شود، و آرد و برنج نیم دانه از مواد اصلی این آش به شمار می روند. در تهیه ی آش سماق از کوفته های کوچک گوشت چرخ کرده به همراه پیاز و ادویه نیز استفاده می شود.
آش اوماج یا عوماج
آش اوماج که در واقع از آش های بومی و سنتی اصفهان می باشد، علاوه بر این شهر در شهرهایی چون همدان، تبریز و اردبیل هم بسیار رواج دارد. در تهیه ی آش اوماج از مواد اولیه ی حبوبات، آرد سفید، سبزی اسفناج، زردچوبه، پیاز و ادویه استفاده می شود. آش اوماج را معمولا همراه با ماست ترش میل می کنند.
این آش ها در تعداد زیادی از دیگر شهرهای کشور نیز رواج داشته و پخته می شوند، اما خواستگاه اصلی شان شهر اصفهان بوده است.
کسایی مروزی شاعر ایرانی ست که در نیمه ی دوم قرن چهار م هجری می زیسته است. وی در اواخر دوران حکومت سامانیان و اوایل دوران غزنویان روزگار می گذرانده است.
نام کسایی مروزی در چهار مقاله نظامی عروضی به صورت ابوالحسن کسایی آمده است، ودر دمیة القصر باخرزی دو بیت از او به نام ابوالحسن مروزی نقل شده و نیز در همان کتاب از او چنین یاد شده است: «ابوالحسن علی بن محمد الکسایی المجتهد المقیم به نسف و مروزی الاصل».
از نمونه اشعار وی را در زیر می خوانیم:
ای ز عکس رخ تو آینه ماه شاهِ حُسنی و عاشقانت سپاه
هرکجا بنگری، دمد نرگس هرکجا بگذری، برآید ماه
روی و موی تو نامهٔ خوبیست چه بُوَد نامه جز سپید و سیاه؟
به لب و چشم راحتی و بلا به رخ و زلف توبهای و گناه
دست ظالم ز سیم کوته بِه ای به رخ سیم، زلف کن کوتاه
طبق آن چه در بخش سینمایی روزیاتو آمده:
"شیطان در شهر سفید" کتابی که توسط "اریک لارسن" نوشته شده، محور ساخت فیلم خواهد بود. اسکورسیزی در این رابطه گفته است: "اکنون می توان گفت که کار بر روی مسیر آغاز شده است. یکی از مسائلی که طی شش ماه گذشته مرا مجبور به توقف کرد، ملاقات هایی بود که در این رابطه انجام می دادم. آن ها می خواستند که من از ژانویه کار خود را آغاز کنم و برای پروژه راهی بیابم، زیرا داستان مقداری غیر طبیعی است."
دی کاپریو حق ساخت فیلم این کتاب که داستان های واقعی را در قالب رمان روایت می کرد را در سال ۲۰۱۰ خریداری نمود. داستان در سال ۱۸۹۳ شکل می گیرد و ماجرای دو مرد را روایت می کند:
– دنیل برنهام، معمار و طراح شهری که در نمایشگاه جهانی سال ۱۸۹۳ فعالیت داشت.
– اچ اچ هولمز یا هرمن ماجت، پزشکی کاریزماتیک، هنرمند و قاتلی سریالی که بین ۲۷ تا ۲۰۰ نفر را فریب داد و به هتلی که در اختیار داشت منتقل کرد. وی زنان را به قتل می رساند، بر روی آن ها آزمایش انجام می داد و استخوان هایشان را به دانشکده های پزشکی می فروخت.